اینجا شهرستان زیبای بستک است، زباله نریزید لطفا!

به گزارش پایگاه خبری بستک نیوز، شهاب زمانی طی یادداشتی به بستک نیوز نوشت: در آموزه های دینی ما نمونه های فراوان از توصیه در جهت حفظ و گسترش محیط زیست وجود دارد.آیات قرآن، احادیث ائمه و آموزه های فقهی ما پر است از سفارش و توصیه ها در جهت حفظ محیط زیست.اما متأسفانه گاهی اوقات افرادی را مشاهده می کنیم که بدون توجه به حقوق سایر شهروندان ، مبادرت به ریختن زباله در معابر و خیابان ها می کنند.از یکسو به زحمات کارگران شهرداری می افزایند و از سوی دیگر بهداشت روان و جسم شهروندان را تهدید می نمایند.

همه ما دوست داریم در شهری زندگی کنیم که پاک، بهداشتی و به دور از هر کثیفی و بی نظمی باشد.زمانی که از مکانی عبور می‌کنیم که زباله‌ها در آن جمع شده‌اند و یا از کنار یک آب راکد و پر از زباله گذر می‌کنیم چهره شهر در نظرمان زشت جلوه می‌کند.

ریختن زباله در سطح شهر و اماکن عمومی یک ناهنجاری محسوب می‌شوند و برخی شهروندان بدون هیچ تعهد جلوی چشم سایر شهروندان خاکستر سیگار یا زباله‌های خود را در سطح خیابان رها می‌کنند.انگار این امر دیگر تبدیل به یک عادت شده و یک کار غیرانسانی و خارج از فرهنگ عمومی محسوب نمی‌شود.

وقتی که یک شهروند بی توجه به عواقب ریختن زباله، زباله خود را داخل جوی آب می‌ریزد این زباله‌ها به مرور جمع شده و یک باره می‌بینیم که یک جوی به دلیل انباشت زباله‌ها بسته شده و با روان شدن آب چهره زشتی به شهر داده است.

بسیاری از مردم، مدعی برخورداری از فرهنگ عمومی هستند و بدان افتخار می‌کنند در حالی که ریختن زباله را در سطح شهر امری طبیعی قلمداد می‌کنند.معضل ریختن زباله در شهر به رفتارهای فردی برمی‌گردد و اینکه شهروندان به قوانین و اصول شهرنشینی پایبند نیستند و حقوق شهروندی سایر همشهریان خود را نیز به مخاطره می‌اندازند.

ریختن زباله در فضای عمومی نوعی خیانت به سلامت عموم مردم و توهین به آنها محسوب ‌می‌شود. آیا در مقابل چنین فرد ناآگاهی هیچکس مسئول نیست؟ بله همه ما در مقابل چنین افرادی مسئول هستیم.افرادی که تعداد آنها اندک هم نیست!

مطمئنا زمانی که برای تفریح به دامن طبیعت می رویم به دنبال جایی می گردیم که زباله در آن محیط ریخته نشده باشد.آیا چهره زیبایی دارد که وقتی آن مکان را ترک می کنیم با ریخته شدن زباله توسط خود ما در مدتی که در آنجا اقامت داشتیم چهره نازیبایی را تحویل طبیعت دهیم؟ آیا این کفر نعمت نیست؟

به نظر شما این چه رسمی است که ما مردم داریم؟ همیشه حق با ماست، عجیب نیست؟ چگونه است که من می ریزم و انتظار دارم که دیگران جمع کنند؟ من خراب می کنم و وظیفه دیگران است که بسازند! من سهل انگاری می کنم و وظیفه دیگری است که اصلاح و ترمیم کند!

این نوع تفکر معضلی است که به وضوح می توان بین مردم دید.این افراد بدون هیچ گونه تفکر و احساس مسئولیتی به محیط زیست ، زباله سازی می کنند ، تنها با این تفکر که من میریزم و وظیفه شهرداری است که جمع کند.

ای مسافران، ای طبیعت‌ گردان، ای کوهنوردان و ای دوست‌ داران طبیعت و… چرا زباله‌هایی که گاهی مانند بطری ‌های نوشابه ۴۰۰ سال طول می‌کشد تا جذب طبیعت شود را رها می‌کنید؟!

وقتی که ما می توانیم با نریختن زباله از محیط پاک و زیبایی که خدا بدون منت به ما عطا کرده است استفاده کنیم چرا باز این عادت غلط را تکرار می کنیم؟ عادت و رسم غلطی که عواقبش دامن خودمان یا فردای فرزندانمان را خواهد گرفت و شاید هم گرفته باشد.

همه ما مسئول هستیم که محیط خود را پاکیزه نگاه داریم.این مسئولیت را با توجه و دلسوزی هر چه تمام ‌تر به یکدیگر یاد‌آوری کنیم.مسئولیتی که باید در نهایت به فرزندان نسل فردا آموزش داده و منتقل کنیم و آن را به فرهنگ تبدیل کنیم.

این فرهنگ زمانی نهادینه خواهد شد که فرد این عمل را وظیفه خود بداند و این مسئله، تنها با توجه، نظارت، تکرار و یاد‌آوری دوستانه میسر و ممکن خواهد شد.

بیایید با خودمان، محیط زیست و فرزندان آینده این سرزمین مهربان ‌تر و آگاهانه‌ تر برخورد کنیم.