خبرنگاران روز دارند اما حال و روزی ندارند

به نام خالق نون والقلم ، در آستانه روز خبرنگار هر ساله بهانه ای می شود تا دقایقی و شاید هم ساعاتی از یک روز ، اسم خبرنگار بر سر زبان مسئولین بچرخه درآید و از کار و کیفیت و اهمیت آن سخنی به میان آورده شود ، سخن از کسانی که شداید و مصاعب کارشان تعطیلی ندارد. شوق سیراب کردن مردم تشنه برای آنچه از آن بی خبرند و یا اطلاع کافی ندارند.

جایی حادثه ای جای دیگر رویدادی و زمانی و اتفاقی که با سرنوشت و آینده آنان مرتبط است را وادرشان می کند تا در سخت ترین شرایط ساعت ها تلاش کنند تا خبر کامل و درست را کسب و به اطلاع عموم برسانند ، و این جز عشق به مردم و میهن چیز دیگری نیست که در سر پرشور خبرنگار وجود دارد.

اما این خبرنگار که ساعت ها پشت درب های اجلاس مسئولین لحظات پر استرس برای کسب دقیق ترین اخبار تلاش می کنند آیا کسی نیز به فکر آنان است؟

خبرنگاران روز دارند اما از حال و روزش بی خبر هستند ، بی مهری های مسئولین در طول سال و بی توجهی به این قشر آسیب پذیر که هیچوقت از خود نگفتند و ننوشتند .

آیا شود که به حال و روزشان نگاهی از نوع خبرنگاری شود؟انشالله

انتهای پیام/آ